state of being - 22 februari 2011

een "gestolen moment", dat is wel een mooie uitdrukking eigenlyk. ze dringt pas tot my door met de geboorte van de dinkytoy. telkens je zo'n baby in je armen draagt, stap je weg uit de samenleving. ambities verdampen, zogenaamde plichten verkrampen. als wy allen alleen maar het broodnodige deden, dan luierden wy de hele dag door, als een bende volwassen jachtluipaarden (het jachtluipaard rent maar een halfuur per ieder etmaal, alle rest van de tijd zit zo'n dier op een droge tak voor zich uit te turen, zich een beetje te krabben.)

    maar vandaag heb ik dus weinig uitgespookt, een vergadering hier, een boodschap daar, en veel liggen lezen in de oranje driezit (van het boudewyn büch-gezelschap vyf nummers van het magazine "büch-mania" toegestuurd gekregen), en wel eindelyk nog eens gaan zwemmen. idioten, met hun zwemvliezen...

     het nieuws was een tydlang stomvervelend, byvoorbeeld die protesten tegen het langdurige uitblyven van een nieve regering, dat soort dingen verveelt my, maar deze week zyn ze toch weêr goed bezig, de kranten vooral. die kadafi is wel een interessante knakker, hou die maar in de gaten. dictators zyn altyd wel boeiend; hoe kan één individu zo ondenkbaar veel macht naar zich toetrekken? hoe kan een mens dat zelfs maar willen doen? al komt de toeschouwer op het eind van de rekening bedrogen uit: er zit meestal geheel geen mysterie achter zo iemand. wanneer ze geklist worden, blyken de meeste despoten niet meer dan banaal krankzinnig, meestal zyn het figuren die gewoon totaal zot zyn, meer niet. maar dat zegt dan wel iets over de teleurstellende intelligentie van het ganse, gehoorzame mensdom. stalin in het zadel, dat is letterlyk net hetzelfde als dutroux die een eerste minister zou zyn.

    de berichten, nu voorts, rond de betreurde ingrid lieten zyn ook erg vermakelyk. "ik heb die brief niet geschreven maar ik neem er wel de volle verantwoordelykheid voor." wat een zichzelf ondermynend statement. en wat een opportunistische verontwaardiging van de tegenpartyen. tamelyk parallel daarmeê is ook die zever rond styn stynen tamelyk grappig. ja, de gazetten hebben my vandaag wel twee uurs en een half beziggehouden.

    verdomme, ik wou, effectief, dat ik nooit nog iéts moest doen. en ik wou eigenlyk ook geen mensen meer zien... misschien moet ik proberen deze zomer vier of vyf weken vry te houden om met molly en luv zuid-europa af te ryden, ik ryd erg graag, dus ik wil de italië-reis van goethe byvoorbeeld wel eens overdoen. thuis is het beter dan in een gehuurde villa of een motel ver weg, doch hier, in de lindeboomstraat, staat crazy lucca onverwacht voor de deur... byna alle mensen met wie ik moet praten deze dagen, vervallen in een oneindige bry van oeverloze anekdotiek, ze lullen voort zonder zich af te vragen of ze werkelyk zo boeiend zyn - kunnen zy hun energie niet kwyt in een blog??

     ook zou ik heel graag zo'n fabelachtige bibliotheek hebben zoals boudewyn büch had. maar om zo kolossaal ryk te kunnen worden, kom ik veel te weinig op de televisie...

    dat is trouwens wel iets raars (en daar sluit ik dan meê af): ik heb 300 bezoekers per dag, maar als ik hier dan, zoals gisteren, een filmpje van tien seconden plaats (die gainsbourg-repetitie), dan haalt dat filmpje maar 17 kykers... lezen jullie deze states of being wel? de meerderheid is alleen maar naar die bunnies benieuwd...