donderdag 19 januari 2012

state of being - 19 januari 2012


ik had hier liever een paar nieve photo's geplaatst in de plek van, weêral, een "state of being", maar ik heb geen nieve photo's voorhanden. dus here we go, kort en misschien niet eens krachtig, daar ik subiet reeds moet gaan slapen, daar ik morgen een mega-lange dag ga hebben (mét photo's dan wel!)
    relatief lang kunnen uitslapen. vervolgens op myn versleten sokken naar beneden, waar mollie en luv een nief spelletje hebben uitgevonden, waar mollie geheel crazy van wordt, zynde: schieten met bananen, en dan "poef poef paf" zeggen... al is het wel zo, lezers, dat mollie al een paar dagen lang totaal niet wil eten, zelfs geen chocomousse, en zy er dus, ondanks haar niet-aflatende kernenergie, wat bleekjes begint uit te zien. als dit onderhand niet verbetert, zal ze naar het lazaret terugmoeten... niks aan te doen...
    myn broêr serge sms'te my met de vraag of ik hem een zwembroek kon uitlenen. dus propte ik er een in zyn brievenbus. daarna sms'te hy:"heb je ook een zwembroek die niét kapot is?"
zyn vrouw is jarig.
    zelf verjaar ik binnen zeven dagen, daar werd ik zonet op geattendeerd.
    smiddags, om een paar spullen te gaan ophalen, door het hondenweêr naar istvan gereden, die is verhuisd naar berchem. daarop, zonder overhuis te kunnen, voortgereden naar gent, zy het zo traag mogelyk. onderweg in een carestel frieten met kip en appelmoes gesoupeerd, en onderwyl gelezen in de dagboeken van césar pavese. op de toiletten van de carestel kwam er een drietal jongemeisjes naar me toe - twee blondines en één kastanjebruinharig exemplaar - die het alledrie tezamen, klaarblykelyk, uit zichzelf aan my kwamen voorstellen, my ter plaatse, gratis en voor niets, oraal te bevredigen - ze kenden me, zeiden ze, van deze blog, dus niet eens van de televisie of de radio; maar die blog, zeiden ze, vonden ze knoertgeil. helaas: ik ben zo goed als getrouwd tegenwoordig, dus ik heb ze wel alledrie een dikke kus gegeven, maar daarna moest ik hard wegrennen.
    zo zit het leven in mekaâr.
    in gent in de sleepstraat by veerle malschaert thuis tamelyk intens gerepeteerd aan ons toneelstuk, hetwelk morgen speelt in herent, na precies één maand te hebben stilgelegen. het was nodig de dingen op te frissen, maar gelukkig hebben we er wel goed meê kunnen lachen.
    rond 19u weêr thuisgekomen in de klappeistraat, om daar naar aflevering veertien te kyken van "damaged". aanvankelyk vond ik die serie te duf om los te lopen, maar nu ben ik eraan verslingerd. zoals dit gaat, zoals geweten, met die amerikaanse producten: ze geven je shit maar dan wel shit die zo goed is gemaakt dat je moét slikken en doorslikken...
    nu thuis in de lindeboomstraat in alle stilte drie keer na mekaâr myn zere dikke teen ergens tegenaan gestoten; twee keer tegen een tafelpoot, één keer tegen een deurrand - juist op die plek van die ingegroeide teennagel. koprollend over de tapyten van de geniale pyn... inmiddels zit ik met die voet in een voetbadje. en speelt het strykkwartet van beethoven...
    subiet gaat ik over daken klimmen en naar de maan blaffen, - excuus als myn blog voorts weinig opheft vandaag...

2 opmerkingen:

yvonne zei

ook jaren gesukkeld met ingegroeide teennagel. Maar één remedie, heel de nagel operatief laten verwijderen, daarna nooit nog problemen. Valt mee hoor.

Vitalski zei

brrrr nu da weêr...