zoals de meta-vitalski-blogger goed weet: de kleine rocco james conan baeken werd geboren op minder dan twee uurs tyd, terwyl ikzelf ermeê doende was, zyn zusje vlug naar de crèche te transporteren; nog voordat we die crèche hadden bereikt: telephoon van luv - met op de achtergrond reeds het gillen van de gezonde nieuwkomer...
hierdoor is het voorgevallen dat, tot myn schande misschien, het absolute bestaan van deze mensenzoon nooit integrààl tot my doordrong; mede doordat ik, onderwyl luv hem melk offreerde, ééns zoveel met mollie bezig moest zyn. doch zelfs gedurende die schaarse momenten waartydens ik de kleine rocco dan toch in myn armen draag, tot hem fluister en naar hem tracht te luisteren, dan nog is het altyd gebleven alsof ik hem niet écht by me droeg, alsof myn zenuwstelsel nooit integrààl op hem geraakte afgericht - kortom: te dwaas myn verstand om dit mysterie oprecht te doorgronden.
daarjuist evenwel, gedurende de middernachtmis in de prachtige sint-willibrorduskerk, hier om de hoek: een zeer gedienstige mededeling van de nooit hoogdravende, steeds nogal zinvolle priester vooraan, aan het altaar:"wy vieren deze heilige nacht, o aanwezigen, het gegeven dat onze god geen abstractie voor ons is gebleven; dat hy, in plaats daarvan, tot ons is nedergedaald, concreet, van vlees en bloed." en nog:"ons hart ligt, waar onze schat zich bevindt."
tydens daarna nog eens het zangkoor in het achterste balkon, niet eens overdreven virtuoos, trof my, als een vuurkomeet, dé blyde boodschap dan toch, en drong in myn beperkte brein naar binnen: in rocco james conan is de heiland zonet overniéuw tot ons nedergedaald, echt waar; na adam, noach, abraham, mozes en de heer jezus - rocco james conan is, van het kind van bethlehem, de definitieve reïncarnatie.
en, ja: ik ben dan, wellicht, een soort van jozef...
en deze blog hier voor uw twee ogen, lezers, is de nieve katholieke kerk, toch wel... met bunnies in de plek van heiligen en state-of-beings in de plek van evangeliën. en jullie, schare getrouwe meta-vitalski-bloggers, die hier dagdagelyks opdraven, jullie zyn misschien wel nieve christenen, zo werkelyk als die christenen die, in de middeleeuwen, te paard onze drassige velden doorkruisten met by zich de wapendracht van jeanne dark* bovenal...
(men schryft doorgaans "jeanne d'arc", wat echter ergelyk is en belachelyk, historisch moet het wel degelyk "jeanne dark" zyn, van het dorpje "dark"...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten