donderdag 31 oktober 2013

vrydagbunnie

mariëlle,
nog twee weken onze buurvrouw

achterflap


woensdag 30 oktober 2013

donderdagbunnie

ilse van staeyen, cultuurschepen van de gemeente niel

srg vd week


agenda


te woensdag

ten woensdag heb ik vooral uren en uren lang
plafonds staan schilderen, in het nieve huis;

maar tussendoor toch ook tyd gevonden voor twee columns, én met mollie naar het zwembad geweest.

én snachts toch weêr een nief filmpje opgenomen met bert lezy (zie photo)...

de opnames grepen grotendeels plaats op de fenomenale art deco-bouwwerf van de beroemde violist kevin van staeyen

de gelukzakken: van staeyen junior slaapt overàl doorheen...

thee drinken by pearl en nathalie

idris sevenans
deed regie-assistentie

nieve column voor de streekkrant - - editie kempen


S.O.S. Van De Ven, Olen

Een zeer beperkt aantal Kempische iconen slaagt erin om werkelijk deel uit te maken van ons collectieve onderbewuste. De familie Decap uit Herentals scoort hoge ogen, hun beroemde automatische orgels zijn populair tot in China, Canada en Tokyo - helaas liggen de roots van deze familie klaar en duidelijk in Nieuwpoort, dus hoezeer ze ook met onze kleigrond en dennenbossen is vergroeid, een zuiver Kempische legende is Decap niét. In Lier bedreef Felix Timmermans wereldliteratuur, maar de waarheid is dat de jeugd van tegenwoordig hem totaal niet meer leest, wat een béétje de schuld is van het onderwijs, maar meer nog van Playstation. Rik Van Steenbergen tenslotte, de wielrenner, is uiteraard een Arendonkse mythe om U tegen te zeggen - maar: daar staat dan weer tegenover dat de meeste sportmannen geen honderd jaar worden onthouden (wat trouwens een groot onrecht is: waarom bestaan er zo weinig standbeelden van kleiduifschieters en coureurs?)

Neen, voor zover ik weet, is er, op Margriet Hermans na misschien, maar één Kempisch monument dat écht naast die andere, spontane, internationale koplopers kan gaan staan als Nonkel Bob, John Massis, Mevrouw Leemans en Johnny Hoes, en dat is, lezers, de onvolprezen Frans Van De Ven, voornamelijk gekend van het theatraal ter ziele gegane winkelcomplex Van De Ven, Olen. De meeste zelfmoorden in België grijpen plaats op een zondag, en dat is niet onbegrijpelijk: de week staat voor de deur, het weekend is weer verteerd, en nergens valt er nog iets te beleven. Tenzij in De Zweep of in De Duzend Billekes. Alleen Van De Ven, Olen, bood de mensheid jarenlang een volwaardig alternatief. Welke Kempenaar van mijn leeftijd (gemaakt in de vroege jaren zeventig) herinnert zich dit niet: als scholier met de Pa en de Ma op zondag mee naar Olen, om daar een nieuwe bureaustoel te gaan halen, of een poster van Bruce Springsteen of voor de Grootmoeder een staande klok (bij Van De Ven, Olen hadden ze letterlijk àlles!)

Natuurlijk: deze bazaar die ons op zondag tapijten leerde kopen, is niet wérkelijk overkop gegaan, het ding is alleen maar getransformeerd, met name tot het ook wel tamelijk gezellige Shopping Park Olen. Qua aantrekkelijkheid verbleekt het Wijnegem Shoppingcenter hierbij als afwaswater. En zelfs tijdens de afbraakwerken daarvoor, bleven de cafetaria en de zaak Megameubel nog open, mét ook steeds nog iedere zondag optredens van artiesten. Dàt was het straffe aan Frans Van De Ven: hij viel niet te stopen. Onze Minister van Cultuur Joke zou deze mens dan ook dringend eens mogen vieren. Bobbejaan Schoepen is op de valreep, in de herfst van zijn leven, toch ook nog in ere hersteld als "de Belgische Johhny Cash"? Het is dringend tijd geworden om Frans Van De Ven te geven wat hij verdient, als grondlegger van het Las Vegas aan het Albertkanaal.

nieve column voor de streekkrant - editie antwerpen


BOEKENBEURS 2013

Vooral Auteur Bart Van Loo Valt Dit Jaar Op


De Amerikanen mogen een hernieuwd verzekeringssysteem hebben ingevoerd, in de hoofdstad van Kasterlee mag het pompoenvaren een nieuw toeristisch hoogtepunt hebben bereikt, op wereldlijk niveau is het toch nog steeds de Antwerpse Boekenbeurs die de voorpagina's domineert. Dit vooral omdat de onlangs nog uit Antwerpen wegverhuisde schrijver Bart van Loo hier tien dagen lang heeft zitten signeren, telkens van acht uur 's morgens tot vier uur 's nachts, - zonder een minste pauze, alleen af en toe één minuut naar buiten, niet om daar te gaan plassen, maar om er winden te gaan laten, wegens met Allerheiligen teveel ajuin gegeten.

Is de auteur dan zo populair? We vragen het hem zelf. Bart (Van Loo):"Als mens ben ik absoluut niét populair, in tegendeel zelfs: ik behoor, zo is zopas nu eenmaal statistisch uitgevonden, tot dé veertien meest gehate mediafiguren van gans Europa - Lapland wel niet meegerekend." En daarmee, zegt hijzelf, heeft zijn strakke, donkerblonde kapsel alles te maken, hetwelk hem, zegt hijzelf, het aanzien geeft van een über-mensch, als het ware. "Maar," zo gaat hij lachend voort, "Ondanks het feit dat ik als mens iedereen gek maak, heb ik met mijn nieuwste boek, "Chanson", nu eenmaal hét boek van het jaar geschreven. Zelfs mijn grootste vijanden blijven het met plezier herlezen!"

Wanneer we hem uitleggen dat het desondanks een straf verhaal blijft, tien dagen lang twintig uur per dag non-stop zitten signeren, legt Bart glimlachend het volgende uit:"Ja maar, Streekkrant," - hij denkt dat ik, de interviewer, "Streekkrant" heet... "Ja maar, je moet er wel rekening mee houden dat het aldoor één en hetzelfde exemplaar is dat ik signeer. In het totaal staan er nu reeds 240.000 handtekeningen van mij op, - op de voorpagina alleen al." De Boekenbeurs is dus volop bezig, zelf ga ik op 6 november, omdat het dan "leerkrachten-dag" is, en ik een zwak heb voor schoolleraressen geschiedenis in Katholiek uniform...

achterflap


woensdagbunnies

de moll en het krokske

reklaâm


state-of-being, 30 oktober 2013

waarin vitalski zich eigen bejubelt...

in de arenbergschouwburg een bescheiden video-opname achter de rug hebbende, met myn fenomenale muziek-ensemble "de jammerklacht", verscheen ik, tezamen met laura en carmen en bert, in café "het keldergat", voor een avondlyke thee citroen ikzelf. van de toiletten daarginds weêr onderweg naar het door blazers gewarmde terras de proper-geel belichte, langgerekte ovalen spiegels passerende, viel dit volgende my op, onwillekeurig: dat ik er heden, zonder zwans, uitzonderlyk goed uitzie, beste lezers, en dus ook zonder overdryven. myn haren zyn in principe iets te lang aan het groeien, doch vielen daarstraks toch in een volmaakte, strakke plooi, met de hulp van goedkope, doorzichtige zeep van één uur eerder; myn ogen glansden levendig om niet te zeggen dat zy fonkelden, myn zwarte hemd toevallig ietsie te diep losgeknoopt; en vooral bleek ik, godlof!, van myn gebruikelyke huidschilfers en van myn traditionele scharten en uitgedroogde rode-hond-vlekken te zyn verlost, zeker en vast dankzy dat zo goed volgehouden anti-koffie en anti-alcohol dieet van me...
    van alle zonden is narcisme de allermeest vergeeflyke, nog eerder dan spilzucht en jaloezie; narcisme geen kwaad doende, maar wel, argeloos, erkentelykheid betonende jegens den Hogere, wiens schepsel men is, ongevraagd.
    nu eenmaal luidt de waarheid anno 2013, anno dit najaar, eenvoudigweg en ongezeglyk, dat als ik er nu, vandaag niet zo heel erg goed uit zou zien -- wanneer dan wel?? in het precieze midden van myn leven staande... carrièrematig heet myn biographie, voor wie de details zou kennen, een ronduit prodigieus conglomeraat van beloften die niet in vervulling gingen, die dode vogel draag ik naar overal met my meê - maar: dat is één ding. strikt logisch gezien, had ik al lange tyd geleden gestorven moeten zyn (ten tyde van circus bulderdrang ten laatste), terwyl in de praktyk, - jullie zyn daar zelf getuige van -, ik toch, klaarblykelyk, bezig ben met bestaan, zelfs bezig ben met te verhuizen, naar een kasteel dan nog (hoe kan dit?). bezyden een ferme bruid, een waarachtig gezin, een peutermeisje, een babyjongen, blakerend. financieel komen er problemen in de maand van mei, dus in het jaar 2014 - maar niet nu, niet Nu!
    morgen in de voormiddag de muren verven (grondlaag); daarna, op het eerste, de plinten van alle wanden aftrekken. en daarna twee of drie keer naar het stort ryden. in de late namiddag nog meer muziek repeteren, opnief met "de jammerklacht", en in de avond myn twee columns produceren. plus, als ik er de kans toe zie, tussendoor toch weêr gaan zwemmen in de veldstraat...

Vitalski en De Jammerklacht - Eenzaamheid

dinsdag 29 oktober 2013

achterflap


dinsdagbunnie

lizzie
steekt een handje toe

maandag 28 oktober 2013

kim vd week


de sterkste poëtische aanwinst van onze aanstaande verhuis: de nabyheid van deze spoorweg, die over de schynpoort rammelt - byzonderlyk het uitzicht daarop van deze afstand (van méér dichtby, wordt het minder interessant.) nog vooral byzonderlyk het geluid is magnifiek.

mollie weêr meê naar het containerpark, wat ze erg graag doet (is waarschynlyk erfelijk.) hier in de wagen, niét om te slapen, maar om te schuilen tegen de storm, die allerlei steentjes in heur aangezicht blies.

daarna zyn we tezamen wezen zwemmen in de veldstraat. daar ging ze tweemaal diep kopje onder, maar toch wil ze morgen graag terug.

we kunnen wel allemaal heel veel vrienden hebben en met hen onze familie beschimpen, sinds, naar marlon brando in "the wilde one", rock&rollers geen ouders mogen hebben ("myn ouders zyn dood," loog jim morrison) - als het puntje by paaltje komt, als het gaat over het afsteken van tapis plein, dan is uiteindelyk jouw arme vader de enige die ervoor op zyn knieën gaat zitten.

hier nà die sessie, geheel over z'n rooie...

geniet terloops van onze mooie vensters...

"onderschat / overschat"

onderschat: maarten otten, de dichter

overschat: erwin mortier als columnist

exact naar waarde geschat: dirk van bastelaere

achterflap


zondag 27 oktober 2013

maandagbunnie

irene vervliet
(heeft - succesvolle - oogoperatie achter de rug)


je ziet het hier: dat ik, inderdaad, het verzameld werk van de velvet underground in myn auto had liggen vandaag.
    ik was net bezig irene het liedje "sweet jane" te laten horen, wanneer ik, precies op datzelfde moment, van luv de sms binnen kryg "lou reed is dood".

we went crazy!!!!!!!!!!!!!

srg vd week

vrouwen aan de balie
in "de morgen" deze week

wolf en irene gaan afhalen
om een benefiet te gaan spelen
voor deborah langman

tom driessen live

guido belcanto
deborah langman
dimitri, aka belacnto junior (!!)
martinus drinkwolf

de zeer beminnelyke jedi
die iedere dag op deze blog langskomt

ilse lauryssen
en haar zoon arend

bénedicte
alain hubert

biografeem

zyn in 1975 verschenen elpee "metal machine music" was zover op haar tyd vooruit, dat pas in 2002 lou reed de tyd ryp achtte om het ding ook eens live te brengen...




blurb van de week

deze zondag door peter haex

"Verhalen uit de grootstad, mensen uit je buurt, babes binnen handbereik, Byron-weetjes, Goethe-getuigenissen. Er zit zoveel leven en verleden in Vitalski's blog, dat je verlangt er bij te zijn. En ja: Vitalski schrijft briljant!"

achterflap

andrea parker

John Cale and Lou Reed A Dream

Songs for Drella - Open House

Velvet Underground-"Venus in Furs" from "Velvet Underground and Nico" LP

zaterdag 26 oktober 2013

zondagbunnie

het franstalige lief van tim visual

kim van de week


a day in a life in one picture

vandaag dan toch wél hulp gekregen by het afbreken van de tapis plein...

biografeem



j. m. barrie (1860-1937), de auteur van peter pan, was zes jaar oud toen zyn broêrtje david by het schaatsen dodelyk verongelukte. om zyn moeder toen te troosten, begon hy meteen davids kleren te dragen en al zyn manieren over te nemen.




belangryke feiten


het record aantal liters cola per persoon ligt wonderwel in ysland...

en deze is ook sterk: 111.111.111 maal 111.111.111 is: 12.345.678.987.654.321

agenda

subiet, zondagmiddag, presenteer ik een benefiet voor deborah langman, in "la salle", otterstraat 189, met oa martinus wolf, guido belcanto, wim paashuysen




7 november sta iemand in de arenberg

-end


vitalski tv RePoST



financed by "cools concepts"

weekendbunnies

met laura en carmen
opnames gemaakt vandaag
(met romain aan de knoppen...)

de moll van het school gaan halen

"onderschat / overschat"

vandaag door jirka de preter

onderschat: de geur van ware liefde.
overschat: muziekfestivals.
naar waarde geschat: de levensbedreiging van het leven.

-end


vrijdag 25 oktober 2013

vrydagbunnie

kelly pfaff

srg vd week

mediciteit in de toekomst
deze week in "de tyd",
of in "de morgen", weet ik veel...

state of being - 25 oktober 2013


de gehele nacht wakkergelegen, al betrof dit in principe, gelukkig ook, een creatieve soort van wakker liggen. allerlei toffe, theatrale ideeën flitsten my door het brein - de "führer tegemoet werken", zoals dit ooit heette. zodra het licht werd buiten, had ik een nief toneelstuk klaar.
    voor myn biografie was vandaag overigens een zeer belangwekkende dag... tezamen met luv voor het eerst vertoefd hebbende in ons nieve huis, in de veldstraat, zonder de vorige eigenaar by ons, dus wyzelf met een eigen sleutel. naar onze normen is dit huis, dat  ooit een notariswoonst was, en dat in feite drié gevels beslaat, kolossaal... twee garages, een gelykvloers met een brede inkomhall, brede trappen, een zeer ruime eerste verdieping, in een L-vorm met een boog in natuursteen,  een haard waar sinterklaas doorkan, een bescheiden keuken maar daarachter ook een wasplaats en een schoenenkamer, en nog een tweede verdieping van zes kamers en een lang balkon... een rare, zeshoekige tuin... een terras op drie meters hoogte... et cetera.
    veel werk aan de winkel om dit helemaal fris en klaar te krygen, dat zeker... en dat is ook niet erg, het maakt deel uit van de sport; alleen is het jammer dat we het geld niet hebben om het helemààl meteen perfect te maken, byvoorbeeld naar eduardiaanse normen.*
    maar maakt dus uiteindelyk geen zak uit, voor alles is een oplossing.
    (*het onderscheid tussen een victoriaans en een eduardiaans interieur is niet zo groot, alleen beschikten de eduardianen over elektrische verlichting...)

-end