had het er moelyk meê om gister-avond op de voorstelling van elckerlyc in het turnhoutse weg te blyven, nu in het totaal de opvoering met wat geluk nog maar twee keren zien kunnende, terwyl ze toch een kind van my is; maar anderzyds loop ik daar heden toch maar als een soort schoonmoeder in de weg te staan, nog steeds details ziende die ik ànders zou willen, maar dat niet meer durvende te zeggen, ze hebben geen zin meer in die krielkippige aanwyzinkjes van me (volgend jaar stel ik dat als een premisse: dat ze op voorhand weten dat kik tot aan de dernière toe "instructies" blyf uitdelen...) enfant, belangryker is dat de janboel tot dusver, acht keren op ry nu al, telkens algeheel over-uitverkoopt.
mààr: het was van grondelyk belang gister-avond, om thuis te blyven zitten: de komende negentien dagen de kinderen geen énkele andere keer nog in bed kunnende gaan steken. dat woog er zeker tegenop: mollie die, gisteren, in de zetel op myn schoot in slaap sukkelde, krocko die hoorbaar spinde by myn er-daar-zyn.
en yahtzee spelen met luv.
ben alweêr, alweêr-alweêr, een bukowski-biografie aan het lezen, wil zeker geen bukowski-dweper van zyn maar dees is nu eenmaal hét summum van relax.
voorts erg veel in de auto gezeten today; zeker minstens twee uurs en een half; en daartydens aldoor, vanaf aan myn voordeur tot juist aan de uitlaad-poorten van cc tienen, op de parlando's van victor glorieux zitten te kauwen. het verhaal van de zomer, dat een uur duurde, heb ik in stukken gebroken, ten behoeve van de muziek, die de helft van het geheel vergt; inmiddels oreer ik er nu gemakkelyk opnief wêer een uur aan één stuk tegenaan, doch de trouble is juist dat dat korter moet, dwz niet in tyd, maar in betekenis, dwz dat het staccato moet. salontheater lust alle vormen van wolligheid, maar we moeten ook, en vooral, braderijen-rumoer kunnen platslaan, dus: récht naar het zenuwstelsel is het devies; dus: staccato.
staccato wil eigenlyk zeggen: om de zeventien lettergrepen maximum, een granaatslag. pas op, introverte en/of tedere granaatslagen mag ook.
dus: nu ben ik aldoor aan het optellen en optellen, en dan weêr met het beenhouwers-mes daarin. niet aan myn bureau (ik heb nooit tyd), maar op de fiets onderweg naar een vergadering, op het wc zittende (ik plas gelukkig veertig keren per dag), in de automobiel.
tienen, "daar sta iemand", ging uiteraard optimaal, die voorstelling is een "dinky toy", dwz een stuk speelgoed dat allang niet meer stuk kàn; iedere halve minuut is al een miljard keer door de wasmachine gegaan. euvel evenwel was vandaag een lastige microphoon-zender, af en toe zat daar een krakje in, toch zeven of acht keren...
morgen vroeg op.
zal ik er daarom in slagen, o bloggers, om vandaag op tyd ter sponde te kreffelen... ?
1 opmerking:
Welke biografie?
Een reactie posten