(voor jmh berckmans)
het ene moment kom je, om elf uur in de voormiddag, uit een diepe slaap wakkergeworden, blootsvoets beneden in de woonkamer, op zoek naar een croissant; het andere moment zegt luv, met wie je tezamenwoont:"de reuzen van royal deluxe waren gisteren op de waalsekaai."
het ene moment begryp je dat je, voorgoed ditmaal, je portefeuille kwytbent - dus ook je paspoort, je rybewys en je twee bankkaarten; het andere moment zegt luv:"maar vanmiddag, rond een uur of elf, zeggen ze hier, komen die reuzen naar het park noord."
het ene moment loop je, langs de nieve gordynen, de zeer ordentelyke bykeuken in, waar mollie er evenwel aandachtig meê doende is, een halve liter sojamelk in haar pispot te gieten; het andere moment zegt luv:"begryp je dan niet dat die reuzen geweldig zyn? dat ze de gehele stad in hun ontroerende ban houden?"
en ja: het ene moment ben je in telephoon-gesprek met styn vranken, de stadsdichter, zeggende:"ik kan svoormiddags geen werk aannemen, daar ik steeds, tegenwoordig, pas rond vyf uur snachts inslaap," (dit is, effectief, een goed uur opgeschoven: vroeger sliep ik om viér uur snachts in); het volgende moment sla je onwillekeurig de krant open, nog steeds in de keuken,- het zondagsnieuws van by de bakker -, en vallen je twee oogbollen op de lachende reuzen-oma, alsook op de reuzen-baby, tezamen op tocht langs de leien, een juichend publiek aan alle kanten.
het ene moment kom je opnief in de woonkamer; het andere moment is luv ermeê doende, je uit te leggen hoe er vandaag, met bussen en treinen en huifkarren, meer dan 900.000 mensen zyn uitgerukt om die reuzen te komen bekyken.
het ene moment ben je je eigen leven indachtig, je tienmiljoen optredens, je vyftriljard polemieken, je triomfen en je vernederingen als gaskamerman; het andere moment zegt luv:"de vorige keer dat die reuzen in antwerpen kwamen, is alweêr vyf jaar geleden."
het ene moment zegt luv:"watte dan? die reuzen zyn toch tof? da's toch mooi, allemaal?"; het andere moment zeg je:"dat zàl wel. dat zàl wel, ja zeker," en hef je, hiertoe aangepord door jahwe, langzaam en aandachtig, by zyn krakende rugleuning die het is, één van die nieve zitstoelen die hier staan, omhoog van de grond: teneinde dit meubel krachtig, hardop schaterlachend, op luv haar mooie voorkop en twee schouders in drie gelyke stukken te slaan - gereed om vervolgens, voor het ritueel, jouw eigenste, gewraakte naam op alle muren te schryven - met je eigen bloed, maar ook met hààr bloed, dwz het bloed van luv - "here was vitalski!!"
wyl mollie om de hoek komt loeren.
en wyl ook nog, bovenaan in de grote, ronde slaapkamer, rocco james conan, wakkergeworden uit zyn middagdutje, half geschrokken, half uit routine begint te wenen zonder eind.
het ene moment komen de reuzen naar antwerpen; het andere moment gaan ze met de boot weêr naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten