het doet wel pyn dat ik, lezers, zelden ofte nooit meer met zeventien mooie jonge mevrouwen tegelyk naar bed mag; om de ene helft van ze, te mogen leêgdrinken als honingdozen, byzonderlyk wanneer zy nét vanonder de douche komen, precies terwyl de anderen zélf, beurtelings, over my heen ryden zonder veel kabaal, doch wél omwille van een soort speelse wedstryd, door henzelf verzonnen:"by wie van ons precies, zal 'ie tenslotte bezwyken?" ja, dit is een gemis; waarom het pad naar zelfs maar een schaduw van dat voorbye leven, voor eens en altyd voor my geblokkeerd blykt. god van het verleden!!... maar: los van dat éne euvel, dat wel iéder halfuur zeer doet in myn hart, dien ik dit volgende in alle nederigheid te erkennen: dat ik heden ten dage, zoals het nu gaat, zoals alles er voorstaat en zoals de dagen verlopen, wellicht een van de vyf gelukkigste mensen van belgië ben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten