overmorgen is het voor een paar weken gedaan, maar vandaag en morgen is het nog rustig. wat heb ik dan gedaan? geregeld heb ik dat, voor de thriller, tonie hond myn regie-assistent zal wezen. voorts: naar borsbeek gereden, om daar een zéér kitscherige porseleinen vaas te gaan ophalen, delfts blauw met windmolen, besteld via kapaza. dit voor het decor voor victor glorieux. zie er erg naar uit om die dingen binnenkort allemaal te mogen gaan opstellen... en nog meer voorts, byzonder veel gelezen - in de büch-biografie, natuurlyk. wat geen kwestie is van bewondering of fascinatie, maar wel blyven zyn leven en werk als een mooi sprookje, ik kan my gigantisch hard in hem inleven. denk ik.
rond vyf uur met mollie naar de rolschaatsclub. vermoedelyk voor de laatste keer, want ze heeft er blykbaar toch écht geen zin meer in. toen we weêr voortgingen, iets vroeger dan de anderen, vond ik haar schoenen opeens nergens meer. ze schoot daarvan in een totale paniek en begon te blèren. "zyn dit hier jouw schoenen?" moest ik haar vragen, deze zelf niet kunnende herkennen. antwoord:"neen! neen! papa, jy zei dat we hier wég zouden gaan!" dus: op haar sokken naar huis (achterop de fiets); luv daarna in haar eentje naar de rolschaatsclub - jawel, dat waren mollie haar schoenen toch wél; maar: ze was té geëmotioneerd geweest om ze nog te kunnen identificeren. grrrr...
ik ben bly dat het december is omdat ik my altyd afvroeg hoe, by aanvang van die terminale maand, myn financiën eruit zouden zien. aldus los van de vraag of het daar nu goed meê gaat of slecht, heb ik dààr nu wel eindelyk het antwoord op.
het p.r.-bureau "reputations" voert voortaan myn publiciteit, en ziedaar: myn optreden in roeselare overmorgen, staat mét photo aangekondigd in "krant van west-vlaanderen..."
het weêr (voor als ik dit later zelf teruglees): best wel koud, rond het vriespunt, maar: dat is wel juist zeer behaaglyk. alleszins beter dan regen. hygiënischer ook. en meer meditatief. als je langdurig hebt binnen gezeten, is het een intens genoegen je longen te vullen met vrieskou. voor de konynen geleek het my huiveringwekkend, doch luv heeft opgezocht dat konynen en andere westerse knaagdieren zelfs tot min twintig graden verdragen. ze meten zich een wintervacht aan - en inderdaad: "witje", die altyd wel een donkere pels heeft, die ziet nu byna zwart. en lykt zelfs een beetje gekrompen. met de neiging om die dieren snachts by de stoof te zetten, doe je ze het tegengestelde van een plezier...
wat zit de natuur toch graaf ineen...
1 opmerking:
Weer een foto met fris haar. Ging je niet naar de kapper deze week?
Een reactie posten