ons gezin is heden zo close, dat we waarachtig één lichaam vormen... we zitten volstrekt in mekaâr verstrengeld... ik wens eenieder hetzelfde toe - al blyft benadrukt dit volgende: dat je net zo lief gelukkig en volmaakt kan wezen zonder kinderen.
rond de middag met mollie gekeken naar "jackie en de chocolade-fabriek", al moet worden aangekruist hoe onbevattelyk het is dat iemand zoals tim burton vrede neemt met dit soort arbeid, dit toch wéér maar een schaduw zynde van waar die man toe in staat zou zyn (alleen deze drie zyn okay:"batman", "scissorhands" en natuurlyk "de apenplaneet"...) hetzelfde met johnny depp, die doet nu warempel al twintig jaar lang hetzelfde (wisten jullie dat, op dit niveau, leonardo dicaprio iets straffer is? dat die ooit 'ns een geloofwaardige arthur rimbaud heeft neêrgezet - integraal franstalig?)
meteen daarna, rond den drieën, naar een stuk van froefroe gaan zien, in deStudio op het mechelseplein. we konden er wonderwel parkeren vlak voor de deur. "bambole" heette dit stuk. ik zie niet extreem veel kindertoneel, doch van de paar dingen die ik reeds zag, steekt dit er hoog bovenuit. tevens het beste van froefroe dat ik ooit al zag, en wat zag ik daar al niet van? zippo, kloon, de neus, borneo, ensor, freaks, pinokia, orfee, de vinger en de mond, etc...) iedere halve seconde extreem strakke regie... briljante klankband... én rechtstreeks voor kleuters, geen gezever... echt machtig...
vervolgens naar de botanische tuin, slibberen op de versteende vyvers.
frieten van de frietchinees... hierby geserveerd wel éigen beuling met appelmoes...
vervolgens naar de machine-kamer - werken aan de lezing "hamlet als een figuur uit de renaissance". ik kryg ook aldoor brieven binnen van guido belcanto, hoe fyn... het is niet dat die mens iedereen iedere dag zes keer aanschryft... vandaag gaf 'ie me zyn complimenten betreffende de videoclip van victor glorieux, "had ik het maar niet gedaan" (als je publiek zo minuscuul is als het myne, geldt de kwaliteit van dat publiek als doorslaggevend...)
rond halfelf viel luv reeds in slaap; aldus ikzelf door de heroïsche kou naar myn pa, om te schaken met die man. eerste spel won ik, tweede spel won hy; staan we mooi effen. myn moeder is inmiddels zo doof dat je, om met haar te kunnen praten, werkelyk moet roépen alsof je tezamen op een stormachtig zeestrand staat, zelfs als ze recht tegenover je staat. wachten is het nu op het correcte gehoorapparaat...
hoe debieler de vormen zyn die protesten tegen trump aannemen, hoe meer ik geneigd ben om met de man te sympathiseren... ivo belet hoorden-ik nu al uitroepen "europe first!"; jongen toch... altyd die reactie-politiek... al byna begin ik ook tégen europa te worden... hoe hoger de hiërarchie, hoe duurder de zakkenwassers...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten