maandag 1 mei 2017

column streekkrant editie antwerpen

KRIJGSBAANTUNNEL

Zeer grappig was deze week de facebookpagina van mijn vriend, de ster-acteur Johan Petit. Hij maakte zich kwaad op de Krijgsbaantunnel, tussen Borsbeek en Mortsel. Die werken werden nu exact een jaar geleden voltooid, maar pas nu drong het tot de legendarische performer door waarom die tunnel niet deugt: als fietser moet je daar bijna een kilometer omrijden, terwijl de auto’s er rechtstreeks en zonder verpinken onder het vliegveld door kunnen rijden. Vanwaar je ook komt, zo stelde Johan, aan het vliegveld heb je altijd tegenwind, en in een auto heb je daar geen last van, maar op de fiets des te meer. Kortom: volgens Johan Petit hadden de ingenieurs het andersom moeten ontwerpen: de fietsers door de tunnel, de auto’s errond in een bocht. Het zat hem zo hoog, dat hij zelfs een protestactie organiseerde:“Laten we komende zaterdag met zijn allen toch wél met de fiets door de tunnel gaan rijden!”

In de loop van de week gaf hij reeds toe dat het aantal potentiële deelnemers hard tegensloeg. Feitelijk was alleen maar zijn moeder bereid om mee te fietsen. Maar op de dag zelf, bleek ze de afspraak te zijn vergeten. Inmiddels had Johan al eens geoefend: door met zijn fiets door de Gasthuistunnel te rijden, onder de Leien door. Wat tegenviel, want die tunnel is lang en smal, zodat de uitlaatgassen daar eeuwig blijven neerhangen.

In ieder geval: onze held hield woord, helemaal in zijn eentje; hij ging die Krijgsbaantunnel door, op de fiets! Naar beneden rijden ging trouwens erg goed. De pechstrook redelijk breed, het asfalt goed strak. Niemand claxonneerde. Zelfs stak er iemand zijn duim op. “Dit doe ik voortaan altijd!” dacht Johan Petit. Maar: een tunnel is erger dan een brug; bij een brug wordt je nà het klimmen beloond, doordat je mag dalen na te zijn geklommen; met een tunnel is het net andersom: klimmen nà het dalen. Plus: weer bovengekomen, zag hij de pechstrook wegvallen, dus daar moest hij op de gewone baan fietsen. Tot groot ongenoegen van alle claxonnerende chauffeurs. “Dit nooit meer!” zo luidde de eindconclusie.

Geen opmerkingen: