zaterdag 10 juni 2017

postkaart

ik ben nog twee dagen in wissant. net zolang zie je hier op deze getrouwe blog enkel of maar alleen één postkaart per etmaal, tezamen met een willekeurig gereposteerd gedicht...















dit gedicht verscheen al 'ns op myn beroemde blog, ongeveer twee jaar geleden...


LIEFDE 



alle vaders en moeders
zien hun kinderen doodgraag
maar als er objectief
een meting van bestond
dan was er toch
een grote kans

dat myn liefde, voor de mynen,
daar ergens helemaal bovenaan zou pryken,
daar ergens eenzaam aan de top.

een alsmaar voortdurende
explosie vanbinnen,

wanneer mollie smorgens
in die zoetzure
lucht van haar
volle, natte pamper
uit bed stapt 

en zegt:
"met deze kleine pareltjes moet je
wel heel voorzichtig zyn, papa,
omdat het er zoveel zyn,"

of komende van het rivierenhof,
vraagt ze my:

"waarom heeft god eigenlyk
die vervelende
brandnetels gemaakt?"
       
- om het uit te drukken
in geweld;

wanneer rocco er ook komt aangelopen en zegt:
"goeie morgen, papa,"-
dan voel ik
nagasaki door myn hart scheuren.

als mollie zegt:
"we gaan jou vandaag missen, papa,"-
dan hoor ik
treblinka door myn twee oren suizen.

Geen opmerkingen: