dinsdag 8 augustus 2017

een weekje d'r tussenuit

ik ben één weekje foetsie. vandaar hier, gedurende deze week, enige mooi voor u uitgekozen reposts, elke dag ééntje.

vandaag: een filmrecensie uit 2012...

@ the movies: captain america - winter soldier

captain america was altyd een van de meest geloofwaardige superhelden ooit. hy komt niet van een of andere belachelyke planeet, zoals wel superman of silversurfer; zyn pak is veelzeggend, maar niet het einde, zoals wel by de wat bekrompen batman. en, wat de kapitein vooral voorheeft op praktisch àl zyn collega's: zyn vyand is wél indrukwekkend, tenminste: toch in de oorspronkelyke strips: de zogenaamde "red skull", die overigens, in een van de afleveringen van jack kirby, zyn persoonlyke brein getransplanteerd liet worden in het lichaam van een kloon van captain america. jammer: de nieuwste verfilming van onze ultrapatriot is wel keigoed, vooral de eerste drie kwartiers (en zo hoort het ook: superheldenfilms moeten altyd veel toffer beginnen dan eindigen), doch de red skull zelf is een gemiste kans - had veel grelliger gemoeten, moeilyker om naar te kyken, meer bedreigend. zelfs wanneer kapitein amerika op de rug gebonden wordt binnengedragen in hét allerdiepste hol der nazi-leeuw, voel je toch geen echte spanning. je denkt alleen maar: als 'ie nu jeuk krygt aan zyn neus, kan 'ie er wel niet metéén aan...
    ook wel klote is het ontbreken van volgend oer-ingrediënt: volgens de oudste mythen wordt captain america op een ogenblik op een kruisraket vastgespykerd om op die manier afgeschoten te worden richting de poolkappen, teneinde daar een kleine eeuw lang in topvorm te blyven - zoals een, spreke en zegge, supersonische visstick; nu, in deze movie, doet hy een bommenwerper, waar hy zelf inzit, doelbewust neêrstorten - is dat soms een voorbeeld voor onze jeugd??
   lààtste kleine minpunt: de fraaiste beelden van deze film (de kapitein die, staande bovenop een motor, byna lachend over een geweldige vlammenzee heen wipt) hebben niets met het scenario te maken, het zyn losse stukjes die er zomaar, duidelyk voor de lol zonder meer, tegenaan zyn gemonteerd...
   maar dus toch, alles by mekaâr, een goeie quotering: geen tien op tien, maar wel zeker tien op elf. 
   wat niét gegeven kan worden aan de nieuwste x-men; een totale ramp, gênant sentimenteel en vooral voorzien van een kolossaal slechte soundtrack.

Geen opmerkingen: