hey bloggers... vandaag kies ik maar weêr, als het mag, voor de byzonder eenvoudige vraag- en antwoord-styl... de meest gemakzuchtige vorm die er bestaat, maar ik weet anders niet goed, merk ik, hoe nu weêr aan te knopen... voor de eerste keer in elf jaar tyds, heb ik zonet een weeklang niet één keer geblogd (dat was trouwens een héél erg leuke ervaring...)(maar toen ik die "reposts" bovenhaalde, was ik toch ook wel opgetogen over de gigantische magazyn dat ik hier in al die tyd reeds aan het aanleggen ben geweest...)
-was myn vacantie in wissant, de voorbye week, anders dan de voorbye twintig keren dat ik daar reeds zat?
wel enigszins, ja. byzonderlyk doordat de kinderen per halfjaar minder zorg vergen. we konden ze nu ook voor het eerst meê op restaurant nemen, vroeger was dat altyd super-stress. rocco james conan lust erg graag krabben en schaaldieren, mollie lust ook mosselen. ze begrypen dat ze "beleefd" moeten zyn en hebben er zelf ook wel lol in. herinner je de hel van oostende 2015, toen die pestjochs zo vervelend deên, dat we het eethuis gewoon zyn moeten ontvluchten. dat nooit meer!!
overdag veel lol gehad in het zonnige weêr, in de duinen, de zee en de grasvelden, en snachts telkens hard kunnen werken, in een yzige stilte. er heerste geen internet - het beste dat er bestaat, voor arbeid! hoeveel tyd we sparen, maar ook hoeveel tyd we verprutsen met internet! ook kon ik twee nachten na mekaâr, telkens zes uurs aan één stuk door (!), aldus:"als een trein", liggen voortlezen, in de magistrale biographie betreffende mary shelley, de auteur van frankenstein, maar ook van ondermeer "the last man", zynde de allereerste realistisch-apocalyptische roman ooit...
-gezondheid, financiën, carrière?
verre van "sportief"; ik kan geen zes meters waarachtig "lopen", en het duurt dagelyks uren voor ik uit de kreukels kom. ook "my bukken" vind ik iets vreselyks. maar: er is geen ziekte, geen angst en geen pyn. de financiën zyn eveneens optimaal, ten tweede doordat ik zo hard werk, maar ten eerste doordat ik überhaupt zoveel werk kryg aangeboden. ook vandaag weêr: telephoon van peter holvoet hanssen, voor een poëzie-gig reeds volgende maand. hy zegt:"tot myn schaamrood moet ik je zeggen, dat ik je maar 250 euro kan betalen." ik zeg:"ben jy zot? 250 euro, dat is voor een plebejer als ik een gigantisch kapitaal, hoor kerel!"
doordat er in juli en augustus zo weinig op de agenda staat, gaat de vitalski-blogger misschien denken dat het ermeê gedaan is - maar niets is minder waar. morgen zal ik de agenda van 2017-2017 hier eens helemaal invullen. het wordt drukker dan ooit. ik ben dat nu in stilte in myn kelders aan het voorbereiden. niet omdat het moét, maar omdat werken ongelooflyk léuk is.
-geen depressies of zo, tussendoor?
ik denk het niet. alleen zyn de dagen te kort. al die mensen die ik zou willen gaan opzoeken - en nooit tyd om één iemand zelfs maar binnen te laten... niks aan te doen.
-maar wat hoédt jou dan precies van zo'n depressie?
vandaag toch maar weêr deze volgende mymering: het vioolconcerto van beethoven; byna objectief aantoonbaar één van de allermooiste muziekstukken in de geschiedenis van het heelal; maar toen beethoven dit werk, in 1804, aan de mensheid voorstelde, vonden de mensen er niks aan; na één enkele opvoering, moesten die goddelyke partituren weêr worden opgeborgen, voor de rest van die arme, miskende meneer zyn bestaan. dàt is de realiteit, en dat is de realiteit van alledag. de tyden kunnen wat dat betreft niet veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten