ik dacht: ik zal voor morgen een paar gedichtjes selecteren - maar daar ben ik dus uren en uren meê zoet geweest, en nu ben ik er helemaal suf van. ik geef toe dat ik in myn leven al kolossaal veel rommel heb geschreven, maar als één procent daar toch wél goed van is, dan zit je nog steeds aan een boekenkast vol...
het gedicht "werther" was eigenlyk niet slecht... alsook het gedicht "zal ik jou vergelyken met een vogel...
voorts ook een droevig iets, een zelfmoord van iemand hier in de buurt. de laatste zes keer had ik die man niet meer binnengelaten, één keer had ik hem ronduit gezegd:"laat my soms ook eens even met rust." de lààtste keer stond hy voor myn glazen raam, aankloppend in de het midden van de nacht; hy zag my zitten, achter myn schryftafel, en ik zag hem staan, op straat; we zagen elkaâr: maar toch was ik niet overeind gekomen om te gaan opendoen, ik dacht:"ik laat my niet geleefd worden." en nu dit... zyn laatste woorden voor my waren:"hoe oud is rocco alweêr?"
1 opmerking:
Vital, is dat die kerel die toen aan jouw voordeur een babbel tegen mij begon? Toen jij dat zei van dat gerust laten...?
Een reactie posten