ZWARE BEVALLING
Vorige week dinsdag had ik als Kempens Nachtburgemeester een erg drukke dag. Eerst moest ik naar Oosterwijk, een deelgemeente van Westerlo. Zonder uitzondering àlle leerlingen van de Vrije Basisschool aldaar, kregen van Autocars De Duinen een prachtig reflecterend fluohesje cadeau, om voortaan dagelijks mee naar de speelkoer te fietsen; de directie had mij gevraagd, die jasjes eerst even te controleren, om ze daarna mijn zegen te geven. Meteen daarop moest ik evenwel naar de politie van Hoogstraten, waar ik gevraagd was mijn licht te laten schijnen over een fietsendiefstal. Wel iedere dag wordt er érgens een fiets gestolen, maar deze keer was het erger; het betrof een massa-fietsendiefstal, niet aan de kerk maar in een fietshandel, Nbike in Minderhout Dorp. De gestolen fietsen waren inmiddels weer allemaal teruggevonden, maar de dader bleef spoorloos. Ik kon de politie niet echt helpen - maar, zeiden ze, gewoon mijn aanwezigheid was al een steun voor ze. Overal waar ik kom in de Kempen, schenk ik de mensen hoop en liefde. Al krijgen lezers van Deze Week wél voorrang!
Nog in Hoogstraten zelf ging ik een restaurant binnen - de naam van het op zich wel prachtige etablissement zal ik maar achterwege laten. Het was lang geleden dat ik nog eens alléén uit eten ging. Op zich is daar weinig mis mee; de eenzame eter wordt met medelijden gadegeslagen, maar ouders van kleuters en peuters zijn aan de eettafel veel slechter af, die krijgen geen hap door hun keel, te druk bezig als ze zijn met hun kroost te bedwingen. Om de meewarige blikken te vermijden, zette ik mij toch maar in een hoek, waar een televisie speelde. Op zich al een slecht idee; er bleek een medisch programma te lopen. Tenminste: er was aldoor een dokter aan het woord. Het geluid stond af, dus waar het precies over ging, kon ik niet duiden. Ik bestelde een uitgebreide lasagne, en toen werd het helder: het betrof een reality-programma waarin, op de voet, een waarachtige live-bevalling in beeld werd gebracht!! Van een mensenkind!! Juist toen ik een lepel gehakt van die lasagne door m’n strot wilde krijgen, floepte daar een van bloed en slijmen doordrenkte foetus-baby voor mijn oogkassen tevoorschijn!! Ik had gelijk geen honger meer.
Ik wil geen reality-shows meer! En vooral wil ik echt geen televisies meer op restaurant!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten