woensdag 15 november 2017

uit het schriftje

morgen vroeg op. daarom hier maar kort...

de zanger van de garagerock-groep "dead moon" is overleden. ik ken die helemaal niet, maar wim debeuckelaere vertelde het my. die deed met zyn groepje "de bossen" een paar keer het voorprogramma van dead moon...

over "de bossen" gesproken; die bomen aan de fietsenrekken van het bouwcentrum moeten dringend gesnoeid worden, je moet je dus echt hurken als je je fiets daaronder wil vastleggen...

by eenieder die ik tegenkom, denk ik altyd: wie zal het eerst vertrekken? ik bedoel, in de brede zin van het woord; zal jy het meêmaken dat ik sterf, of zal ik het meêmaken dat jy sterft? het is gegarandeerd één van de twee. hoe heavy...

chopin, de "regendruppelprelude". chopin was kwaad toen zyn vrouw zei "dat klinkt als regendruppels," omdat hy dit een veel te anekdotische beluistering vond. en toch haalde ze in de geschiedenis haar gelyk.

"etiketten zyn de kleine ethiek." typisch voor benno barnard om aldus zyn moeder te citeren, en kenmerkend dat geert van istendael daarvoor knikt. zelf ben ik het er oneens meê. hoffelykheid, ja; maar etiket, neen eigenlyk.

ik wil wel begraven worden, maar dan rechtopstaand, in duinzand, met myn gezicht richting dover.

een goeie beethoven-interpretator is naar het schynt gideon cremer.

zo'n vix-pilletje voor je stembanden, is goed voor een werking van twee uurs. dus moet je dan, eigenlyk, per dag twaalf van die vix-pilletjes nemen.

waarom je wéét dat die c.e.o. van de vrt een lul is: omdat hy nu woorden in de mond neemt zoals "ontkennings-gedrag". de geformatteerde mens. de mens van zyn tyd. het van vlees en bloed opgetrokken culminatiepunt van compromis. dus van modegril.

anthony burgess geloofde dat "het kwaad" een zelfstandige entiteit is, die in mensen naar binnen kan sluipen naar eigen believen. zeer mystiek. zover ga ik niet, maar ik kan iets dergelyks wel onderschryven wat zuiver het fenomeen "jaloersheid" betreft - de jaloerse gevoelens nemen bezit van ons; om ons pas daarna te helpen een prooi te zoeken. zoals je altyd wel een stok vindt om de hond meê te slaan. vandaar dat dit hier de beste remedie is: die groene gevoelens naar jezelf terug buigen; om met overtuiging te kunnen uitroepen:"ik ben jaloers op myzelf!"

want: dit klopt, eigenlyk, als ik het naga; ik bén jaloers op myzelf!



1 opmerking:

Serge zei

Je wil zeggen: je vindt altijd wel een hond om te slaan zodra je een stok hebt.