het was, misschien, niet zo'n sympathiek experiment van my, om myn blogvrienden opeens onder financiële chantage te plaatsen - maar: het was ook geen on-sympathiek ding, toch? en alleszins juichte myn boekhouder het wel toe...
toen ik gisteren uitsprak:"de teller staat op negen," was dit bovendien een opportunistische leugen; myn teller stond toen heimelyk reeds op veertien; en ja: thans klokt kabouter pinnemuts mooi af op één-en-twintig echtgebeurde mensen, die hun kostbaarste goed, namelyk hun geld, hun pegels, hun dollars, overhebben voor myn nochtans uitermate narcistische capriolen, zoals die zich, hierzo, ontvouwen aan uw oog. kan de wereld nog mooier?
hieronder in sneltempo de voorbye dagen...
want het mag gezegd: dit dagelykse bloggen, zit zo diep in myn d.n.a., dat ik my werkelyk heb moeten inhouden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten